(Rozciągam się w swetrze, nienaturalnie przytłoczony mruczeniem wnętrza swojego.) Najchętniej zakopałbym się pod muślinowo nieistniejącą kołdrą, z czerwonym kubkiem czerwonej herbaty, z zaczerwienionym nosem i zaczerwienionymi oczami. I czerwono tworzyłbym w głowie swoją wyobraźnię, późno kładąc się spać. „Dziwka to…
Z migawek sennych. Napuchnięte nadgarstki, chaotyczne krzyki, urywany oddech. Luty. Nadejdź. Niech jasność zstąpi na ręce moje, niech wiatr co ociera się o szybę – rzucasz słowem. Podłoga cierpi, szklanka mleka, poprostość. Palę, wyższość odczuwam w żyłach, na myśl o…
To jest przedwiosenne marudzenie. Okres nietrzeźwości umysłu, nielogicznego myślenia i zaniedbanego wszedobylstwa. Piszą mi, że nareszcie. Nieprawda .. Nawet nie mam czasu słuchać ulubionej muzyki.
Sprany dżins i poplamiona koszulka. Huragany seksu na głowie. Poranek tuz po nieprzespanej nocy. Kierowca autobusu zasuwa jakby wiózł ziemniaki. Kleją mi się oczy po ścianach. Ubrano się w dźwięki. Podwiązane palce mam, pod łodygę serca i snuję się milczaco…
Nastepuje wycięcie z rzeczywistości. Odrealnienie słów, którymi karmiąc wszystkich naokoło, po prostu jestem. Półchłodne kawy przy procesach fotograficznych, cisza telefoniczna i kawałki zniechęcenia na podłodze. Nad łóżkiem będzie czarno-biały skok, jak tylko to wszystko się skończy, szukam siebie w tym…
W nocy mieszkanie wydaje magicznie dziwne dźwięki. Słyszę jak ktoś leżąc w wannie przerażająco jęczy. Jak ktoś czołga się po dywanie i drapie paznokciami w ścianę.
Tak jak mówisz. To jest przemęczenie. Stan czarno-białości na skórze i zmarźniętych pleców. Wnioski nasuwają się same. I bywają tak oczywiste, że nawet nie warto o nich wspominać. Umieranie jest okresem bardzo złożonym, chaotycznym. Codziennie kawałki naszej bliżej nieokreślonej świadomości…
Zostawiam po sobie śniadaniowe okruchy, zamarźnięte dłonie zwinięte w prześcieradło i ciszę, której nie potrafię. Ostatnio bywa ciężko, i nie potrafiąc wytłumaczyć tego stanu – przyjmuję go łąpczywie. Upajam się bólem głowy, pięty i krzyża. Płaczę. Wycięci jesteśmy – tak…
Od szóstej rano trzaskam się po głowie technicznym bełkotem ułożonym w rzędy liter, które z kolei układają się w zdania. Zdania muszę wykuć, najlepiej w głowie gdzieś – jak twierdzi Brian Tracy – dobrze by było gdyby wszystko dało się…
Zimne poranki wprawiają mnie w stany zawieszeń. Kiedy to lezę na przystanek z zamarźniętymi gilami w nosie i zastanawiam się, przy którym zakręcie nie wyrobię na lodzie i pęknie mi kawałek kręgosłupa. Oczy na zapałki, w autobusie stoję przymarźnięty do…
Wierzę w cuda dziś.
(W pozycji embrionalnej robiąc zdjęcia, leżę z głową na płycie kuchenki gazowej, bo przecież kuchnia nazbyt mała była, żeby statyw rozłożyć. Nie mam kręgosłupa, podobno.)
Tylko niech wiatr zmieni kierunek. Wczoraj spaceruję z Dorotą nad morzem, przestrzenie łapiemy między palce.
