Zwiedzanie pokojów z przymkniętymi drzwiami o barwie Rzeczywistości. Rzucam oddech w stronę południowych ścian – zza popękanego serca łeb wychyla Nicość, rozłożona trochę niezdarnie, niczym na łóżku i niczym bezsensu. Jestem nienormalny? Czy zdjęcia, niemalże rodem z nieistniejącej już gazety…
